پر کردن دندان

فرآیند پر کردن دندان

پر کردن دندان برای پر کردن سوراخ‌ها (ترک‌های دندان)، معمولاً ناشی از پوسیدگی یا سایش دندان، و بازسازی بخش‌های شکسته یا گمشده دندان است که تعداد کافی دندان‌ها باقی می‌ماند، استفاده می‌شود.

انواع مختلفی از پرکننده‌ها وجود دارد که هرکدام برای سوراخ‌های مختلف مناسب هستند.

بیشتر افراد در حین انجام پر کردن دندان، تزریق بی حسی محلی دریافت می‌کنند تا منطقه به‌طور کامل بی حس شود. ممکن است چند ساعتی طول بکشد تا بی حسی از بین برود

قسمت‌های پوسیده و ضعیف دندان برداشته شده و حفره شسته می‌شود. برای محافظت از اعصاب و عروق ریز داخل دندان، قبل از قرار دادن ماده پر کننده، لایه‌ای بسیار نازک مانند رزین در داخل حفره رنگارنگ می‌شود. ماده پرکننده در عرض چند دقیقه یا در برخی مواد، با استفاده از یک چراغ آبی در عرض چند ثانیه سفت شروع به کار می‌کند.

پرکردن‌های موقت ممکن است مدت زیادی ماند، اما همانطور که نامشان نشان می‌دهد، آنها موقت و نه خیلی قوی هستند.

انواع پرکن‌ها

انواع مختلفی از پرکن‌ها وجود دارد، به عنوان مثال: پرکن‌های موقت، پرکن‌های کانال ریشه، پرکن‌های رنگی دندان (پرکن‌های سفید یا سرامیکی)، پرکن‌های آمالگام و پرکن‌های جیوه.

پرکننده های همرنگ دندان

پر کردن دندان با رنگی مشابه با دندان، یک جایگزین طبیعی برای پر کردن دندان با آمالگام است. پر کردن های دندانی با رنگ دندان به طور معمول برای دندان هایی استفاده می شوند که در حین خنده و صحبت کردن مشاهده می شوند. مواد پر کننده دندان با رنگ دندان، چندین نوع مختلف دارند. رایج ترین نوع آن ها، کامپوزیت و یونومر شیشه ای هستند. آن ها نرم هستند و قبل از سفت شدن، می توان آن ها را شکلی شبیه به دندان بخشید، که معمولا با استفاده از نور آبی سفت شوند. به دلیل اینکه مواد پر کننده دندانی با رنگ دندان به دندان چسبیده اند، می توانند برای پر کردن لبه های دندان های فرسوده استفاده شوند. کامپوزیت زیر نور آبی کمی جمع می شود. این می تواند باعث درد و حساسیت دندان شود. علاوه بر این، ممکن است باعث ایجاد فاصله کوچکی بین پر کننده و دندان شود که می تواند منجر به بروز تسویه نشده دیگر شود.a