لیفتینگ سینوس

لیفت سینوس یا افزایش سینوس نام یک جراحی است که با افزودن استخوان به فک بالایی شما، ارتفاع دندان های پس‌مرکزی و میانی را افزایش می دهد. استخوان بین فک شما و یکی از دو سینوس ماکزیلری، که در هر دو طرف بین بینی قرار دارند، قرار می گیرد. برای فضای دادن به استخوان، باید غشای سینوس به سمت بالا جابه‌جا شود، به عبارت دیگر "لیفت" شود. لیفت سینوس معمولا توسط جراحان دهان و فک‌ها و/یا صورت انجام می شود.

لیفت سینوس زمانی انجام می شود که در فک بالایی استخوان کافی برای قرار دادن ایمپلنت دندانی وجود ندارد یا سینوس‌ها بیش از حد نزدیک به فک باشند.

می تواند چند دلیل برای این باشد.

بسیاری از افرادی که دندان‌های خود را در فک بالایی‌شان، به ویژه دندان‌های عقب یا مولرها از دست داده‌اند، برای قرار دادن ایمپلنت دندانی، استخوان کافی ندارند. به دلیل آناتومی جمجمه، استخوان‌های کمتری در قسمت پسی فک بالایی وجود دارند نسبت به فک پایینی. استخوان ممکن است به دلیل بیماری‌ پریودنتال یا لثه متلاشی شده باشد. پس از اینکه دندان‌ها رفته‌اند، استخوان آغاز به جذب شدن می‌کند و اگر دندان‌ها برای مدت طولانی از دست رفته باشند، معمولاً باقی مانده استخوان برای قرار دادن ایمپلنت کافی نیست. سینوس بیشینه نیز ممکن است برای قرار دادن ایمپلنت، نزدیک به فک بالا باشد. شکل و اندازه این سینوس در هر شخص متفاوت است و همچنین با پیر شدن این سینوس ممکن است بزرگ شود.

لیفتینگ سینوسی یک روش رایج در دندانپزشکی است، زیرا بیشتر افراد برای جایگزینی دندان های گمشده از ایمپلنت های دندانی استفاده می کنند. در بیشتر موارد، این روش همزمان با قرار دادن ایمپلنت انجام می شود و پس از آن دوره بازسازی 6-9 ماه طول می کشد تا استخوان مصنوعی به استخوان طبیعی تبدیل شود و نهایتا کراون یا بخش بالایی دندان، روی ایمپلنت و آباتمنت قرار داده شود.

در این عمل جراحی دو روش وجود دارد که به شرایط و بافت استخوانی وابسته است:

1- سینوس لیفتینگ باز. 2- سینوس لیفتینگ بسته.

هدف هر دو روش افزایش بستر سینوس ماکسیلری و پر کردن حفره آن با ماده استخوانی است که به تشکیل بافت استخوانی خود کمک می کند.

تفاوت بین لیفت سینوس بسته و باز چیست؟
عمل سینوس لیفتینگ باز

این روش کلاسیک است که بیشتر توسط دندانپزشکان استفاده می‌شود. عمل جراحی سینوس لیفتینگ باز کاملاً تحت بی‌هوشی محلی انجام می‌شود. پس از ورود بی‌هوشی، بافت لثه از سمت فک بالا بریده می‌شود و به سمتی که کنار رفته است فشار داده می‌شود و سپس یک ورودی در منطقه سینوس بر روی استخوان ایجاد می‌شود. سپس دکتر از طریق این تونل وارد غشاء مخاطی داخل سینوس، همچنین به آن غشاء اسنایدر گفته می‌شود. سپس با استفاده از ابزارهای جراحی ویژه، دندانپزشک غشاء سینوس را با دقت بیشتری حذف کرده و مواد استخوانی را در آنجا ریخته می‌کند. پس از اتمام فرآیند، زخم بافت لثه دوخت می‌شود و باید حدود ۴ تا ۶ ماه صبر کرد تا بافت استخوانی به طور کامل شکل گیری کند و سپس ایمپلنت قرار داده خواهد شد.Top of Form

عمل لیفت سینوس بسته

تکنیک سینوس لیفتینگ بسته به دلیل عدم نیاز به برش خاص در لثه، کمتر تروماتیک است. با کمک ابزارهای جراحی ویژه، پزشک غشاء اسنایدر را حذف کرده و یک کیسه هوا داخل سینوس ایجاد می‌کند که از پارگی آن جلوگیری می‌کند، سپس داخل فضای حاصل شده مواد استخوانی ریخته می‌شود.

بزرگترین مزیت سینوس لیفتینگ بسته این است که اگر حجم استخوان اولیه شما ۳ تا ۴ میلی‌متر باشد، ایمپلنت می‌تواند در روز عمل جراحی افزایش بستر سینوس مستقیماً پس از جراحی قرار داده شود. علاوه بر این، برخلاف روش باز، اعمال سینوس لیفتینگ بسته به طور کلی به هیچ علامت خاصی نمی‌انجامد و درمان اغلب آسان‌تر و سریعتر است.