کشیدن دندان عقل

دندان های عقل در پشت لثه رشد می کنند و آخرین دندان هایی هستند که بیرون می آیند. اکثر مردم چهار دندان عقل 20 دندان دارند (1 دندان در هر گوشه).

دندان‌های عقل معمولا در اوایل بیستی یا در پایان نوجوانی از لثه بیرون می‌آیند. در این زمان، سایر ۲۸ دندان بزرگسال هم‌زمان به مکان خود رسیده‌اند، بنابراین در بعضی از موارد، در دهان جای کافی برای رشد درست دندان‌های عقل وجود ندارد.

به دلیل کمبود فضا، گاهی اوقات دندان های عقل به زاویه خارج از معمولی خارج می شوند یا گیر کرده و فقط تا حدی بیرون می آیند. دندان های عقلی که به این شکل رشد می کنند به عنوان دندان های عقلی تحت بستری شده شناخته می شوند.

اگر دندان های عقل به لثه متصل هستند ولی مشکلی ایجاد نمی‌کنند، معمولاً نیازی به خارج کردن آنها نیست. این به دلیل این است که خارج کردن آنها با خطر بروز مشکلات همراه است.

گاهی اوقات دندان‌های عقلی که داخل لثه فرو شده یا به‌طور کامل از سطح لثه بیرون نیامده‌اند، مشکلات دندانی را ایجاد می‌کنند. مواد مغذی و باکتری‌ها می‌توانند در لبه دندان‌های عقلی گیر کرده و باعث تشکیل پلاک شوند که می‌تواند به بیماری‌های زیر منجر شود:

تسویه دندانی (پوسیدگی دندان)

بیماری لثه (همچنین به عنوان جیوسیتیس یا بیماری پریودنتال شناخته می‌شود)

پریکورونیتیس - زمانی که پلاک باعث عفونت در بافت نرمی محیط دندان می‌شود

 آبسه - تجمع رطوبت در دندان‌های عقلی یا بافت محیطی به علت عفونت باکتریایی.